Η τεχνολογία καλπάζει.

Αλλά παραδόξως κανείς δεν δυσκολεύεται να την ακολουθήσει.

Διάλογος σε γνωστή cafeteria.


'Καλημέρα. Πόσα άτομα είστε?'
'Wifi έχετε?'
'Ναι.'
'Τέσσερα'

Χαίρομαι όταν μπορώ να συνεννοηθώ χωρίς πολλά λόγια. Πριν κανά χρόνο, θα με κοίταγαν σαν να είμαι εξωγήινος (και επίσης θα πήγαινα σε άλλη καφετέρια που και εκείνη μάλλον δεν θα είχε wifi, αλλά τουλάχιστον θα έκανα γνωστή την αποδοκιμασία μου). Ευτυχώς οι επιχειρηματίες ακολουθούν από κοντά την τεχνολογία. Ίσως να φταίει και το οικονομικό κλίμα.

Ο Καντάφι είναι γκάο-μπίου.

Ε θα έχετε ακούσει την έκφραση ‘γκάο-μπίου’ όσοι πήγατε στρατό. Συνήθως γκάο-μπίου σημαίνει, ο βλάκας, ή ο αργόστροφος.

Στοιχείο πρώτο: Μια πιθανή ετυμολογική εξήγηση θέλει την λέξη να προέρχεται από μια πινακίδα στην σχολή Ευελπίδων που έγραφε ‘Greek Army Officer, Best in Universe’, το οποίο οι φαντάροι το παρωδούν ως ‘γκάου-μπιου’ (g.a.o.-b.i.u).

Στοιχείο δεύτερο: Και ο Καντάφι είχε λάβει την στρατιωτική του εκπαίδευση ΚΑΙ στην Ελλάδα.

Άρα: Ο Καντάφι είναι ΓΚΑΟ-ΜΠΙΟΥ!!!

Κατά γενικότερη ομολογία ο στρατηγός Καντάφι δεν παίζει με όλα τα χαρτιά της τράπουλας. Πάρτε μερικές αποδείξεις.

Στο σύνταγμα της Λιβύης υπάρχει πεδίο ορίζει τι ακριβός είναι ο 'ανδρας' και η 'γυναίκα'.

Ο Καντάφι ταξιδεύει με την σκηνή του. Γενικά ο Καντάφι προτιμάει μένει πάντα στο πρώτο όροφο του κτηρίου που τον φιλοξενεί γιατί δεν μπορεί να ανέβει πάνω από 35 σκαλιά. Επίσης έχει και μια παραδοσιακή σκηνή  στην οποία πραγματοποιεί τις συναντήσεις  γιατί 'του προσφέρει έναν μη-λεκτικό τρόπο να μεταφέρει στο κόσμο ότι είναι ένας άνδρας που βρίσκεται κοντά στις πολιτιστικές του ρίζες (?).  

Επίσης έχει και μια αισθησιακή (σύμφωνα με το Wikileaks και τις φωτογραφίες) ξανθιά Ουκρανή αποκλειστική νοσοκόμα ονόματι Galyna Kolotnytska. Ο Καντάφι δεν μπορεί να ταξιδέψει για πάνω από 8 ώρες συνεχόμενα, όπως και δεν του αρέσει να πετάει πάνω από νερό. Αλλά δεν μπορεί να ταξιδεύσει και χωρίς την Galyna Kolotnytska γιατί μόνο αυτή γνωρίζει την 'ρουτίνα' του, όπως λέει. Ίσως να είναι και αυτή που του κάνει τα Botox. 

Ο Καντάφι πρέπει να είναι και φανατικός παίκτης του Street Fighter. Δεν εξηγείται αλλιώς η ύπαρξη  της προσωπική του φρουρά που απαρτίζεται από θηλυκές μηχανές θανάτου με ενδυμασία σαφώς επηρεασμένη από το εν λόγω βιντεοπαιχνίδι. Η φρουρά αυτή, έχει και την ανάλογη θεματική ονομασία,  'The Amazonian Guard'. Είναι εκπαιδευμένη να τον προστατεύουν και ακόμα να πεθάνουν και για αυτόν. Φημολογείται ότι έχουν πάρει και όρκο αγνότητας (hey, I can't be making this shit up!). Επίσης φημολογείται ότι του πραγματοποιούν και σεξουαλικές χάρες, και αν το καλοσκεφτείτε υπάρχουν τρόποι να μην παραβούν τον όρκο αγνότητας ικανοποιώντας της προσταγές του στρατηγού . Υπάρχουν κοπέλες που πεθαίνουν για αυτήν την θέση, και για του λόγου το αληθές, ένα μέλος της φρουράς, βρήκε τον ηρωικό θάνατο, όταν έβαλε το σώμα της στην γραμμή του πυρός και σώζοντας τον Καντάφι από ενέδρα δολοφόνων.

Καντάφι VS 4 Street Fighter Bosses

Η ύπαρξη αυτής της ομάδας super-heroes, της Φρουράς του Αμαζονίου, έχει αναστατώσει τον Μουσουλμανικό κόσμο στο παρελθόν, γιατί έχει δώσει προνόμια στις γυναίκες που υπό άλλες συνθήκες θα στερούνταν, όπως: εκπαίδευση στην χρήση όπλων και πολεμικών τεχνών, άδεια να φοράνε μακιγιάζ, ψηλά τακούνια, άδεια να έχουν δυτικό χτένισμα στο μαλλί τους και στις στολές τους.

 

Πάμε και στην επικαιρότητα. Ο Καντάφι κατηγόρησε τα χαπάκια και το αλκοόλ που καταναλώνουν οι νεαροί στην Λιβύη, το αλκοόλ και τον Οσάμα Μπιν Λάντεν για τις ταραχές. Την επόμενη μέρα και όλας αποκάλυψε ότι το άνδρο του Οσάμα είναι στην κοντινή Λατβερία και συνήθως φοράει την στολή που δείχνουμε παρακάτω και χρησιμοποιεί και το ψευδώνυμο Βίκτορ Φον Ντουμ.

Όσον αφορά τα χάπια, ο Καντάφι είπε ότι οι νεαροί, καταναλώνουν τις 'παραισθησιογώνες ταμπλέτες με γάλα ή άλλα ποτά, και στην συνέχεια επιτίθονται σε αστυνομικούς σταθμούς για να κλέψουν τους φακέλους των εγκληματιών. 

Όταν ήταν ήρεμα τα πράματα στην Λιβύη όλος ο δυτικός κόσμος τον υποδεχόταν (αυτόν και τις επενδύσεις του) με ανοιχτές αγκάλες. Ο Ανδρέας δεν έλεγε ότι είναι φίλος του? Αφού και στρατό, στην Ελλάδα τον έβγαλε. Τώρα όμως σιγή. Όπως και τότε, το 1988 όταν ο Καντάφι είχε διατάξει τον βομβαρδισμό επιβατικού αεροπλάνου για παραδειγματισμό, και μετά, με υπέρογκα ποσά αποζημίωσής στους συγγενείς των θυμάτων εξαγόρασε την σιωπή τους, και την ανοχή του δυτικού κόσμου (ή το 1986, ). Όσο για εκείνες τις επενδύσεις των Αράβων, που θα βοηθήσουν και την Ελληνική οικονομία, ύστερα από τις πρόσφατες εξελίξεις, μάλλον θα περιμένουμε πολύ ακόμα

In the Imagicon / Too Perfect is Boring

Μικρός διάβαζα κάτι φτηνές ανθολογίες των εκδόσεων Ωρόρα ή κάπως έτσι. Οι μεταφράσεις ήταν του Γιώργου Μπαλάνου και του Θωμά Μαστακούρη, κακής ποιότητας, αλλά τότε δεν ξέραμε και τίποτα καλύτερο. Τα εξώφυλλα

(σίγουρα κλεμμένα από έργα του Φρανκ Φραζέτα ή κατι αντίστοιχο), ήταν πολύ περιγραφικά. Ακόμα και οι τίτλοι των ανθολογιών έχουν γίνει καλτ. Ιστορίες από Παράξενους κόσμους. Ιστορίες με πλάσματα από μέταλλο. Ιστορίες από ονειρικούς κόσμους, και πάει λέγοντας.Ανάμεσα στους συγκραφείς ήταν ο Λαβκραφτ, Κλαρκ Αστον Σμιθ, Παουλ Άντερσον, Χαρλαν Έλισον και φυσικά σχεδόν πάντα και ένα διήγημα του μεταφραστή (συνήθως του Μαστακούρη).

Αργότερα, όταν γνωρίστηκα και με τους άλλους Μάζες, ανακάλυψα ότι  όλοι ξέραν τα βιβλία αυτά και μερικοί τα είχαν ακόμα στην βιβλιοθήκη τους.

Μια ιστορία που συχνά αναφέρετε σε διάφορες περιστάσεις (κολλάει με όλα) όταν συναντιόμαστε, είναι η ιστορία In the Imagicon. Στο λινκ που ανακάλυψα μόλις τώρα (και παρέθεσα παραπάνω), μπορείτε να την διαβάσετε όπως την έγραψε ο συγγραφέας, στα αγγλικά, χωρίς να κατακρεουργηθεί από τους μεταφραστές.

Πάρτε και δύο εικόνες για να καταλάβετε τι είναι το Imagicon.

In the Imagicon

Out of the Imagicon

When I go down, I go down in flames.

O Graf_chokolo είναι ένα από τα πιο ενεργά μέλη της hacking σκηνής του Playstation 3. Όταν λέμε hacking, μην το μπερδεύουμε με το pirating, αν και δυστυχώς ή ευτυχώς το ένα οδηγεί στο άλλο. Για την ακρίβεια, οι πειρατές εκμεταλλεύονται τα ευρήματα της hacking σκηνής για να κάνουν pirating. O Graf_chokolo είχε πει κάποτε ότι αν τον ζορίσει η Sony, θα δημοσιεύσει όλα τα ευρήματα του για την ασφάλεια του PS3 στον ωκεανό του ιντερνετ. Και ξέρετε, όταν βάζει κάτι στο internet, είναι σαν να κατουράς σε πισίνα. Είναι αδύνατο να βγάλεις το κάτουρο μετά.

Χτές, η Γερμανική αστυνομία, εισέβαλε στο σπίτι του, ύστερα από καταγγελία της Sony, και του κατάσχεσε όλους τους υπολογιστές και ότι υλικό είχε. Όχι μόνο κατάφερε η Sony να εξαγριώσει μεγάλη μερίδα των καταναλωτών της, αλλά και ο Graf_chokolo, τηρώντας την υπόσχεση του, αμέσως δημοσίευσε όλη την 'PS3 Hacking Bible' του στο Internet.

Ακόμα γελάω με την γκάφα της $ony.

Φοβού το αδηφάγο Χάμστερ

Η ιστορία του Χάμστερ που το έλεγαν Μάζα και μισούσε τα φιστίκια.

Ο Κυνηγός είναι καλύτερη αλληγορική ταινία από τον Μαύρο Κύκνο

Όλοι (παρα)μιλάνε για την ταινία του Αρονόφσκι, 'Ο Μαύρος Κύκνος'. Πήγα να την δω και εγώ με πολύ μεγάλες προσδοκίες και απογοητεύτηκα οικτρά. Κυρίως γιατί μου είχαν πει ότι η ταινία μπορεί να θεωρηθεί πως έχει σχέση με την μυθολογία του Κθούλου και συγκεκριμένα την νουβέλα 'The King in Yellow' του Ρόμπερτ Τσάμπερς. Σύμφωνα με την μυθολογία του Κθούλου, ο Βασιλεύς με τα Κίτρινα, είναι η προσωποποίηση του αρχαίου θεού Χαστούρ που χρησιμοποιεί το επώνυμο θεατρικό έργο για να διαδώσει την παράνοια και την τρέλα στην ανθρωπότητα.  Δυστυχώς η ταινία ελάχιστη σχέση είχε με την θεματολογία της νουβέλα και καμία σχέση με την μυθολογία του Κθούλου.

Σε πρόσφατη συζήτηση, αναφέρθηκε ότι η ταινία ήταν μια αλληγορία, και δεν έβγαζε νόημα εκτός και αν κατάφερνες να την αποκωδικοποιήσεις.Δηλαδή η υπόθεση της εξελισσόταν σε δύο επίπεδα. Αυτή που έβλεπες και αυτή που αποκαλυπτόταν όταν/αν την αποκωδικοποιούσες. Δυστυχώς όμως, η πρώτη διάσταση της υπόθεσης δεν έβγαζε νόημα και συν τοις άλλοις ήταν και βαρετή. Για να απολαύσεις την ταινία έπρεπε να κάνεις την αποκωδικοποίηση για να φτάσεις στην υπόθεση του 'δεύτερου επιπέδου', αλλά κάτι τέτοιο προϋπόθετε κόπο και σινεφιλικές γνώσεις.

Αντιπρότεινα μια 'αντίστοιχη' ταινία που είχε και αυτή υπόθεση δύο επιπέδων. Μια υπόθεση που απευθυνόταν στο 'blockbuster' κοινό, και μια υπόθεση για τους συνεφίλ. Μου έκανε φοβερή εντύπωση που κανείς όμως δεν είχε αντιληφθεί ότι η ταινία είχε δύο επίπεδα. 

Φυσικά μιλάω για τον Κυνηγό. Όχι, όχι τον Ελαφοκυνηγό με τον Ντενίρο και τον Γουόκεν. Τον Κυνηγό με τον Σβαρτσενέηγκερ.Η ταινία είναι κλάσεις ανώτερη από τον Μαύρο Κύκνο, και όχι μόνο επειδή ένας Κυνηγός μπορεί να σκοτώσει έναν κύκνο, ενώ ένας κύκνος (ακόμα και μαύρος) δεν μπορεί να ακουμπήσει έναν Κυνηγό.

Όλοι νομίζετε ότι γνωρίζετε την υπόθεση, αλλά είστε γελασμένοι. Επίλεκτοι κομάντος στέλνονται στην ζούγκλα του Βιετνναμ για να αντιμετωπίσουν τους Βιετκονγκ, αλλά έρχονται αντιμέτωποι με ένα εξωγήινο τέρας και αποδεκατίζονται. 

Αρχικά, η πρώτη διάσταση της υπόθεσης είναι εκπληκτική από μόνη της. Έχει από όλα. Εκρήξεις, σφαίρες, μπράτσα, τεστοστερόνη, τον ανώδυνο, εξωγήινους, πράσινο αίμα και εκρήξεις! Και μόνο με τα παραπάνω είναι μια ολοκληρωμένη ταινία, σε αντίθεση με τον Μαύρο Κύκνο που όταν τελειώνει η ταινία έχεις άπειρες ερωτήσεις και καμία απάντηση.

Αλλά ο Κυνηγός δεν τελειώνει εδώ. Έχετε δοκιμάσει να αποκωδικοποιήσετε την ταινία; Όχι; Πάμε μαζί και θα αποδείξουμε πως στην ουσία η ταινία είναι μια εσωτερική μάχη του Dutch (Άρνολντ) που προσπαθεί να γλιτώσει από την ομοφυλία που τον μαστίζει. Ακούγεται τρελό, αλλά δώστε μου λίγο από το χρόνο σας για να σας το αποδείξω απαριθμώντας όλα τα gay και homoerotic references. 

1. Το tagline της ταινίας (και η πιο γνωστή ατάκα) ήταν: 'If it bleeds, we can kill it...'. Προφανής παραπομπή στην έμμηνο ρύση και στις γυναίκες. Αλλά γιατί θέλουν να σκοτώσουν τις γυναίκες? Μήπως τις φοβούνται επειδή είναι μέλη μια ομάδας ομοφυλόφιλων κομάντο? Για αυτό είμαι σίγουρος, όπως θα δείτε και παρακάτω.

2. Πρώτη σκηνή. Ο Άρνολντ κατεβαίνει από το ελικόπτερο φορώντας ένα μπλουζάκι πόλο. Το οποίο είναι ενοχλητικά στενό.  Και ένα ηλίθιο καπέλο. Και καπνίζει αισθησιακά ένα μακρύ πούρο. Καλά αρχίσαμε. 

3. Και ποια είναι η πρώτη φράση που ακούει κανείς στην αινία; Αυτή που λέει ο στρατηγός όταν βλέπει τον Άρνολντ και το στενό του πόλο μπλουζάκι. 

'You are looking good, Dutch', του λέει.

Η φράση 'looking good' είναι εντελώς διαφορετική από την φράση 'looking well', που θα έπρεπε να πει. Η πρώτη μπορεί να μεταφραστεί και ως 'δείχνεις όμορφος' και συνήθως την λένε κοπελίτσες, η μια στην άλλη και σπάνια το εννοούν. Ξέρετε τώρα πως είναι οι γυναίκες. Η μια θάβει την άλλη. Αν ο στρατηγός είχε χρησιμοποιήσει την δεύτερη φράση δεν θα χώραγε αμφιβολία ότι εννοούσε 'φαίνεσαι σε καλή φυσική κατάσταση'. Αλλά ο σκηνοθέτης, John McTiernan, σε αντίθεση με τον Aronovsky δεν ήθελε να αφήσει αμφιβολίες. 

4. Αμέσως μετά, γνωρίζουμε τον 'κολλητό' του Dutch, τον Dillon. Μαύρος, με μουστάκι, μαύρα γάντια και καπέλο, στρατιωτικό τζάκετ χωρίς μανίκια, ανοιχτό και χωρίς φανέλα.  Οι ομοιότητες με το μέλος των Village People είναι πασιφανείς. Ακόμα και ο Dutch (Αρνολντ), όταν τον βλέπει δεν κρατιέται και του λέει "What's the matter Dillon? CIA got you pushin' too many pencils?". Η έννοια της φράσης αυτής, κρύβεται στο γεγονός ότι τα δύο 'φιλαράκια' είχαν καιρό να ειδωθούν, και ο Dillon τρέμει στην ιδέα ότι μπορεί ο Dutch/Αρνολντ να έγινε straight κατά την απουσία του. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν ισχύει, όπως αποδεικνύεται αργότερα στην ταινία. Κοιτάξτε και το βλέμμα με νόημα που ρίχνει ο ένας στον άλλο αργότερα στην ταινία.

5. Όταν το ελικόπτερο της ομάδας προσγειώνεται στην (υγρή) ζούγκλα, θα περίμενε κανείς να χρησιμοποιούν κάποιου είδους ρουχισμού που να παραπέμπει σε καμουφλάζ. Αντιθέτως, όλοι τους αρχίζουν να περιφέρονται ημίγυμνοι ,να σφίγγουν τα μπράτσα τους και να ιδρώνουν. Δεν αργούν να αρχίσουν να κάνουν διαγωνισμούς μπραντεφερ. Έχουν τόσο κοντά τις φάτσες τους κατα την διάρκεια του μπραντεφέρ που νομίζεις ότι από στιγμή σε στιγμή θα φιληθούν. Και αμέσως μετά βάζουν ένα μακρύ μαύρο πούρο στο στόμα τους. Μήπως;

6. Είναι γεγονός ότι όλες οι πολεμικές ταινίες είναι γεμάτες με φαλλικά σύμβολα, τα οποία συνήθως παίρνουν την μορφή των όπλων. Εδώ όμως, η φαντασία του σκηνοθέτη οργιάζει. Πέρα από τα πολυβόλα και τα τεράστια μαχαίρια, βλέπουμε έναν εκ τοξευτή χειροβομβίδων, (του οποίου ο κάτοχος απειλεί λέγοντας 'I will shove it up your sore ass'. Το πιο γνωστό όμως φαλλικό σύμβολο της ταινίας είναι το τεράστιο κυλινδροειδές μυδραλιοβόλο (το οποίο σε αντίθεση με το μέγεθος του, το φωνάζουν 'ανώδυνο'). Λιγότερο αναγνωρίσιμα φαλλικά σύμβολα ήταν τα μαύρα πούρα που καπνίζουν, ο Dutch  και ο Dillon, και οι κορμοί δέντρων της ζούγκλας. Μάλιστα ένας από αυτούς τους κορμούς είναι και η αιτία θανάτου του κυνηγού. Γενικώς,σχεδόν όλοι οι ηθοποιοί στην ταινία διακορεύονται από τις σφαίρες κάποιου φαλλικού συμβόλου (δηλαδή όπλου).

7. Σε όλη την ταινία εμφανίζεται μόνο μια γυναίκα! Ακόμα πιο παράξενο είναι ότι κανείς δεν ερωτοτροπεί μαζί της. Πριν την εμφάνιση της, όλα πήγαιναν καλά. Η ομάδα δεν είχε καμία απώλειες, και αντιθέτως οι αντίπαλοι τους αποδεκατίζονταν. Όταν όμως η 'γυναίκα' έκανε την εμφάνιση της, όλα άρχισαν να πηγαίνουν κατά διαόλου. Και όταν αποκτάει ένα όπλο, της λένε να το αφήσει. Το όπλο φυσικά είναι ένα φαλλικό σύμβολο, και όταν το αφήνει, η γυναίκα παίρνει πίσω την θηλυκότητα της και έτσι καταφέρνει να επιβιώσει. Εξάλλου ο Κυνηγός δεν ενδιαφέρεται για γυναίκες αλλά για 'άνδρες' που έχουν απαρνηθεί την αρσενική τους φύση. Να σημειωθεί ότι η 'γυναίκα' είναι η μόνη που δεν διακορεύεται από κάποιο φαλλικό σύμβολο (σφαίρα όπλου ή μαχαίρι).

8. Όταν η ομάδα συναντάει τον Κυνηγό, όλα τα μέλη της  αρχίζουν να πυροβολούν με τα όπλα τους (φαλλικά σύμβολα) στην ζούγκλα, προς όλες τις κατευθύνσεις και για πάνω από πέντε λεπτά. Η σκηνή αυτή είναι η αποκορύφωση του ομοερωτισμού καθώς περιγράφει λεπτομερώς (αν και αλληγορικώς) ένα όργιο ομαδικής εκσπερμάτωσης. Μια άλλη αντίστοιχη σκηνή, είναι όταν πεθαίνει ο χαρακτήρας που κουβάλαγε το μυδραλιοβόλο (το μεγαλύτερο όπλο - φαλλικό σύμβολο της ομάδας). Τότε ένα άλλο μέλος της ομάδας, και προφανώς ο ερωτικός σύντροφος του αποθανόντος, αρπάζει το φαλλικό σύμβολο του νεκρού, και αρχίζει να 'πυροβολάει' με αυτό χωρίς λόγο τη ζούγκλα. Χωρίς λόγο; Μήπως πυροβολάει εναντίων της (θηλυκής) μητέρας φύσης; Μήπως;

9. Σε κάποια άλλη σκηνή, ένας χαρακτήρας προειδοποιεί την ομάδα λέγοντας: 'Υπάρχει κάτι στην ζούγκλα'. Δηλαδή διαισθάνεται τον Κυνηγό. Πως το καταφέρνει; Πολύ απλά, έχει εξελιγμένο gaydar!

10. Δείτε αυτές τις δύο σκηνές από την ταινία.  Στην πρώτη σκηνή βλέπουμε ένα μέλος της ομάδας να χρησιμοποιεί τεχνικές επιβίωσης για να πιει νερό από το κορμό κάποιου φυτού. Η μήπως όχι? Μήπως η πάνω εικόνα υπονοεί κάτι άλλο? Η στάση πάντως είναι ύποπτη. Και στην κάτω εικόνα γιατί αυτοτραυματίζεται αυτός ο κομάντο, τραβώντας μια κάθετη χαρακιά στο στήθος του. Μήπως η χαρακιά αυτή συμβολίζει ένα αιδοίο που ματώνει, δείχνοντας πως δεν τον τρομάζει η θέα του; Μήπως;

11. Στην ταινία, το πρώτο θύμα της ομάδας, είναι και ο μόνος από τα μέλη της που είναι παντρεμένος. Μάλιστα τον είχαν χαρακτηρίσει και ως 'Σεξουαλικό Τυρανόσαυρο (Sexual Tyrannosaurus) περιπαικτικά όταν τους κατηγόρησε φωνάζοντας 'Faggots!'.

12. Κοντά στο τέλος της ταινίας, πριν την μεγάλη αναμέτρηση, ο Dutch πασαλείβεται με λάσπη. Τρεις εκδοχές για την σημασία  αυτής της σκηνής. Η πρώτη είναι ότι η λάσπη συμβολίζει το ανδρικό γενετικό υλικό και ο Dutch νιώθει ασφάλεια όταν είναι καλυμμένος με αυτό. Η δεύτερη είναι ότι η λάσπη συμβολίζει ένα φυσικό λιπαντικό, απαραίτητο για την τελική 'αναμέτρηση' και την  ΄κλιμάκωση' της. Τρίτη ανάλυση, η λάσπη συμβολίζει ένα φυσικό, οργανικό αν θέλετε, προφυλακτικό με το οποίο ο Dutch θα προφυλαχτεί από τον 'εξωγήινο' και το πράσινο 'υγρό' που ρέει στις φλέβες του. Στο κάτω-κάτω, όταν κυκλοφόρησε η ταινία, είχε αρχίσει να κορυφώνεται ο τρόμος για το AIDS.

13. Και φτάνουμε στο τέλος της ταινίας.  Όταν ο εξωγήινος κυνηγός βγάζει την μάσκα, βλέπουμε ότι αντί για πρόσωπο έχει ένα αιδοίο. Με δόντια. Vagina Dentata. Ο φόβος κάθε άνδρα ανεξαρτήτους σεξουαλικής προτίμησης. Και τι λέει ο Dutch όταν τον βλέπει?  'You are one ugly motherfucker'. Μην ξεχνάμε ότι η ταινία άρχισε με την φράση 'You are looking good Dutch'. Δηλαδή στο τέλος βλέπουμε την μάχη του όμορφου ομοφυλόφιλου Dutch, με το άσχημο αιδοιόμορφο εξωγήινο.

Όλα τα παραπάνω είναι μόνο η αρχή. Δεν σας ανέπτυξα την θεωρεία μου, ότι τελικά ο Dutch είναι μόνος του στην ζούγκλα. Όλοι οι άλλοι χαρακτήρες είναι πτυχές της ομοφυλόφιλης προσωπικότητας του που ο θηλυπρεπής (αν και επιθετικός) Κυνηγός τις γκρεμίζει μια-μια. Αυτό το σκηνοθετικό τρικ το έκλεψε αργότερα ο David Fincher στην ταινία Fight Club, είχε χρησιμοποιηθεί στην ταινία Identity και ακόμα και ο Αρονόφσκι άφησε να εννοηθεί κάτι τέτοιο στην υποδεέστερη ταινία, του, τον Μαύρο Κύκνο. Στο τέλος του Κυνηγού, ο κυνηγός έχει καταφέρει να 'σκοτώσει' όλες τις πτυχές της προσωπικότητας του Dutch, και τον αναγκάζει, απογυμνωμένος (μεταφορικά και μη) να έρθει αντιμέτωπος με την ομοφυλοφιλία του και τον φόβο του για το αιδοίο, το οποίο όμως καταφέρνει να νικήσει με την κρυμμένη παγίδα (το μεγάλο 'κορμό' δέντρου) δηλαδή τον κρυμμένο ανδρισμό του.

Τα πράματα περιπλέκονται στο Aliens VS Predator. Δεν χρειάζεται φυσικά να σας εξηγήσω γιατί το δεύτερο στόμα των Αliens, αυτό που δαγκώνει, θεωρείται φαλλικό σύμβολο.

Frustration-Free Packaging

Είχα μια ευχάριστη και ήρεμη μέρα μέχρι που ο Φώντας μου παρέδωσε το Kindle που του παρήγγειλα από το ταξίδι του στην Αγγλία.

Ήταν μέσα ένα μικρό και κομψό χάρτινο κουτί, και το πρώτο πράμα που παρατήρησα ήταν η ένδειξη 'Certified Frustration-Free Packaging' στο πλάι του κουτιού.

Η ύπαρξη της ένδειξης με άγχωσε λίγο. Δηλαδή αν δεν υπήρχε η ένδειξη θα έπρεπε να εκνευρίζομαι; Τόσο καιρό όλα τα άλλα δέματα που λάμβανα δεν είχαν αυτήν την ένδειξη, αλλά παρόλα αυτά, δεν μου προκαλούσαν αναστάτωση και άνοιγαν εύκολα, χωρίς ψαλίδι και πριόνι.

Προσπάθησα να ανοίξω το κουτί, αλλά δεν έβρισκα από που. Στα άλλα δέματα απλά έσκιζα με δύναμη το πάνω μέρος του κουτιού, αλλά σε αυτό το κουτί δεν υπήρχε κάποια άκρη που μπορούσες να σκίσεις. Άρχισα να το γυρίζω στα χέρια μου όλο και πιο γρήγορα, προσπαθώντας να βρω λύση στον γρίφο. Ο Φώντας κατάλαβε ότι είχα αρχίσει να εκνευρίζομαι και μου πρότεινε να τραβήξω ένα σκοινάκι που είχε στην μέση της μίας πλευράς (όπως στα κουτιά με τα μπισκότα), και το κουτί άνοιξε εύκολα. Μάλλον αυτό ήταν το frustration-free σκοινάκι, αλλά με εμένα απέτυχε.

Όταν ο Φώντας είδε το kindle, μου είπε ότι μοιάζει με το kindle 2 και όχι το kindle 3, που είχα παραγγείλει. Δεν ήξερα πως να αναγνωρίσω το kindle 2 από το kindle 3, γεγονός που άρχισε να με εκνευρίζει. Έκανε ένα γρήγορο γκουγκλάρισμα με το blackberry του όσο προσπαθούσα να βρω στις προδιαγραφές αν όντως είχα πάρει το kindle 3, και τελικά με καθησύχασε ότι ήταν αυτό που ήθελα.  Πάντως στο βιβλιαράκι των οδηγιών πάντως η Amazon δεν γράφει πουθενά ότι είναι το Kindle 3 (η ονομασία αυτή είναι ανεπίσημη από τα sites, δεν το ήξερα). Η Αmazon το έχει ονομάσει Kindle. Αυτό με εκνεύρισε. Όταν έφυγα για να πάω σπίτι, ανακάλυψα ότι είχαν διπλοπαρκάρει και δεν μπορούσα να ξεπαρκάρω, και μετά ένας οδηγός μπροστά μου πήγαινε σαν κότα και δεν μπορούσα να τον προσπεράσω, και ένας άλλος μου έκανε σφήνα. Γενικός εκείνη την μέρα τα νεύρα μου έγιναν τσατάλια.

Κάντο όπως στην Κρήτη

Πριν χρόνια, ο πατέρας Κρητικού φίλου μου, ενώ οδηγούσε σε έναν μικρό δρόμο, έξω από ένα χωρίο στο πουθενά, στην Κρήτη, συγκρούστηκε με το ημιφορτηγό ενός ντόπιου χωρικού σε μια διασταύρωση. Ο χωρικός ερχόταν από αριστερά, και δεν υπήρχε στοπ. Ο πατέρας του φίλου μου είχε όλο το δίκιο με το μέρος του. Ήταν στα δεξιά, είχε προτεραιότητα, τέλος.

Σε αντίθεση με την προηγούμενη ανάρτηση, κατέβηκε ήρεμα από το αμάξι και πλησίασε το όχημα του χωρικού, που και αυτός ήταν ήρεμος. Σε αντίθεση με την προηγούμενη ανάρτηση, δεν κατέβηκε με εχθρικές διαθέσεις, αλλά για να ανταλλάξει στοιχεία. Στην Κρήτη είναι πολιτισμένοι οι οδηγοί, πώς να το κάνουμε.(Update: Με πληροφορεί ο 'Κρητικός φίλος', ότι αν ποτέ παραθερίσετε στην Κρήτη, το παραπάνω είναι παράδειγμα προς αποφυγήν. Ποτέ μην βγαίνετε από το αμάξι σας γιατί δεν ξέρετε αν ο άλλος οδηγός είναι οπλισμένος ή όχι. Δηλαδή δεν ξέρετε αν είναι Κρητικός ή τουρίστας. Εκτός και αν οδηγάει τζίπ.)

Στην προκειμένη περίπτωση, ο άλλος οδηγός ήταν κρητικός. Είναι σπάνιο, αλλά έτυχε κανείς από τους δυο να μην ήταν οπλισμένος. Ακόμα πιο εξωπραγματικό ήταν ότι και οι δύο οδηγοί μίλαγαν ήρεμα ανταλλάζοντας στοιχεία, κάνοντας την όλη εικόνα σουρεάλ. Στο σημείο αυτό ο πατέρας του φίλου μου αντιλήφθηκε ότι ο χωρικός δεν είχε καταλάβει ότι το σφάλμα ήταν δικό. Θεώρησε λοιπόν σκόπιμο να του υπενθυμίσει τον χρυσό κανόνα του κώδικα οδικής κυκλοφορίας.

‘Ξέρετε ήμουν από τα δεξιά, είχα προτεραιότητα, άρα εσείς φταίτε’, του είπε. ΤΟ λάθος ήταν ότι υπέθεσε πως ο κ.ο.κ. εφαρμόζεται σε όλη την Ελλάδα ομοιόμορφα. Αλλά προφανώς δεν ισχύει κάτι τέτοιο στα μικρά χωριά της Κρήτης.

‘Αααα’, του είπε ο χωρικός σαν να κατάλαβε από πού ξεκίναγε η όλη παρεξήγηση σχετικά με την υπαιτιότητα, ‘δεν το κάνουμε έτσι εμείς εδώ!’.

Δεν ξέρω πως συνεχίστηκε ο διάλογος και πως τελικά το ‘έκαναν’ στο χωριό αυτό. Αλλά αυτό που με έμαθε ο Γιάννης, είναι ότι στα χωριά της Κρήτης ο κ.ο.κ. έχει μεταλλαχτεί σε κάτι διαφορετικό. Επίσης με έμαθε ότι στις λαϊκές αγορές μπορείς να αγοράσεις χειροβομβίδες και ότι ένας αγρότης, οργώνει το κτήμα του με ένα προπολεμικό τανκ, αλλά θα κρατήσω αυτές τις ιστορίες για μια άλλη ανάρτηση, όταν ο καιρός θα είναι πιο βροχερός.

The eye of the beholder

Σας έχει τύχει να είστε παρών σε τσαμπουκά μεταξύ δύο οδηγών? Ξέρετε, όταν κάνει μαλακία ένας από τους δύο οδηγούς, με αποτέλεσμα να βγουν έξω από τα οχήματα τους και να βριστούν/πλακωθούν. Έχω να σας διηγηθώ μια τέτοια ιστορία και να σας κάνω να δείτε μια διαφορετική εξήγηση για το ποιος έχει δίκιο και ποιος όχι σε περίπτωση αυτοδικίας.

Ένας οδηγός δεν είχε δει το stop με αποτέλεσμα να αναγκαστεί αυτός, και το όχημα που είχε προτεραιότητα να φρενάρουν οχήματα απότομα. Δεν τράκαρε κανείς, αλλά θεώρησαν σωστό να βγουν έξω και να αρχίσουν να βρίζονται και στην συνέχεια να ρίξουν και φάπες. Ήμουν πίσω από το ένα όχημα και περίμενα να τελειώσουν για να προχωρήσω. Ίσως θα έπρεπε να βγω έξω να τους χωρίσω, αλλά πρώτον δεν ήταν σίγουρο ότι δεν θα έτρωγα και εγώ καμία αδέσποτη, δεύτερον είχα ακούσει ότι τέτοιες συμπλοκές σκηνοθετούνται επίτηδες για να κλέψουν το αμάξι αυτού που πάει να τους χωρίσει (οκ, παρατραβηγμένο) και τρίτο, είχε πιο πολύ πλάκα να τους βλέπω.

Ήταν αστείο, γιατί οι βρισιές που χρησιμοποιούσαν ήταν πολύ δημιουργικές, αλλά κυρίως γιατί ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ οδηγοί θεωρούν ότι έχουν δίκιο. Αντί να επιχειρηματολογήσουν χρησιμοποιώντας τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας για να βρουν ποίος έχει δίκιο και να σταματήσει η κόντρα, η επιχειρηματολογία τους ξεκινούσε και τελείωνε στο βρισίδι. Προφανώς θεωρούσαν ότι όποιος βρίσει πιο πολύ είναι αυτός που έχει το δίκιο με το μέρος του. Το σήμα STOP βέβαια που ήταν δίπλα τους το αγνοούσαν, και αν το χρησιμοποιούσαν αυτό σαν επιχείρημα, θα είχε λήξει το θέμα χωρίς να πέσουν φάπες.

Όμως ένα από τους δύο αναγκάστηκε να αυτοδικήσει, προκειμένου να δικαιωθεί. Παραδόξως ήταν αυτός που θα είχε δίκιο αν είχε γίνει σύγκρουση γιατί ο άλλος οδηγός είχε στοπ. Επειδή όμως δεν είχε γίνει σύγκρουση (αλλά μόνο τσαμπουκάς), τα πράματα ήταν λίγο ρευστά.

Πάντα με προβλημάτιζε τι πρέπει να κάνεις σε τέτοιες περιπτώσεις. Ας υποθέσουμε ότι ένας σου γρατζουνάει το αυτοκίνητο επειδή δεν του άρεσε το χρώμα και τον τσακώνεις στα πράσα. Τι κάνεις? Θα τον αφήσεις να φύγει ατιμώρητος? Άσχετα με το αν είναι πταίσμα, πως θα δικαιωθείς αν δεν υπάρχει όργανο της τάξης κοντά σου? Είμαι σίγουρος ότι ο όρος citizen’s arrest, είναι κινηματογραφικό εύρημα και δεν μπορεί ο απλός πολίτης να κάνει σύλληψη, ούτε να υποχρεώσει τον δράστη να του δώσει τα στοιχεία του (αν είναι πχ πεζός) για να του κάνει μήνυση αργότερα. Άρα η μόνη λύση είναι η αυτοδικία, η οποία χωρίς να είμαι σίγουρος, νομίζω ότι προβλέπετε και από τον νόμο. Δηλαδή του ρίχνεις μια φάπα ως ποινή, μιας και δεν πρόκειται να γίνει κάποιου είδους μήνυση.

Έτσι έκανε και ο ένας από τους δύο οδηγούς. Ο δεύτερος οδηγός ξαφνιάστηκε, και το γύρισε στα δικηγορικά, ‘θα σε μηνύσω ’, και τα λοιπά. Ευτυχώς, είχε στοιχεία να πάρει για να κάνει την μήνυση. Μέσω της πινακίδας του αυτοκινήτου μπορούσε να βρει και τα υπόλοιπα στοιχεία του οδηγού. Αφού τα σημείωσε, με πλησίασε και με ρώτησε αν μπορώ να του δώσω και τα δικά μου στοιχεία για να με χρησιμοποιήσει ως μάρτυρα για τον ξυλοδαρμό του στην μήνυση που θα κατέθετε.

Δεν με ενδιέφερε η ταλαιπωρία και το μπλέξιμο με τα δικαστήρια και το πήγαινε-έλα. Ποτέ δεν μου άρεσε η βία στην πραγματική ζωή (σε ταινίες είναι άλλο θέμα). Το ποίος έχει δίκιο δεν ορίζεται από τον όγκο του σώματος, οπότε η πρώτη μου αντίδραση ήταν να δεχτώ να του δώσω τα στοιχεία μου. Ο δράστης ήταν πολύ πιο σωματώδης και το θύμα δεν φαινόταν άτομο της γυμναστικής. Ε, ταυτίστηκα μαζί του και ήθελα να τον βοηθήσω.

Μετά όμως σκέφτηκα, ότι αν και δεν μου αρέσουν οι μάγκες, οι κουραδόμαγκες είναι χειρότεροι. Είδα το περιστατικό από άλλη οπτική γωνία και του είπα ότι αφού δεν ήθελε να το παίξει τσαμπουκάς και να πλακωθεί, τότε γιατί βγήκε από το αμάξι του. Όταν ανοίγεις την πόρτα, και βγαίνεις έξω από το αμάξι είναι σαν να υπογράφεις ένα κοινωνικό συμβόλαιο που λέει ‘έλα να πλακωθούμε αν είσαι άνδρας, δέχομαι τις συνέπειες’. Αν δεν θες να πλακωθείς, μην κατεβαίνεις από το αμάξι. Και αν κατέβεις, μετά μην κλαίγεσαι που τις έφαγες.

Ο εφιαλτικός Σαλαμπαμπίσης

(Η παρακάτω ιστορία απαιτεί την κατάλληλη ατμόσφαιρα για να διαβαστεί όπως είχε σχεδιάσει ο αφηγητής. Για αυτό, χαμηλώστε τα φώτα και βάλτε να παίζει στο background το Tubular Bells του Mike Oldfield από το soundtrack του Εξορκιστή)


Πρέπει να ήταν ένα καλοκαίρι, γύρω στα τέλη του 80, τότε που ακόμα πήγαινα στο χωρίο του πατέρα μου. Το επόμενο φθινόπωρο μου αγόρασε έναν Amstrad γιατί του είχα πει ‘ότι θα με βοηθήσει στο σχολείο’. Τα επόμενα καλοκαίρια έπαιζα το 'Master of Kung Fu', αντί να περνάω την μέρα στους αγρούς κάτω από τον ήλιο και το βράδυ να κοιμάμαι ιδρωμένος και να ακούω τα τζιτζίκια. Και ΄δεν είχε πει ψέματα. Το Master of Kung Fu με βοήθησε πολύ στο σχολείο και στους τσακωμούς στα διαλείμματα. Ίσως να αγόρασαν και τα άλλα παιδιά Amstrad, γιατί από ότι έμαθα, ούτε αυτά πήγαν ξανά στο χωριό. Ίσως όμως να ήταν κάτι άλλο. Το σίγουρο ήταν πάντως, ότι το χωριό νέκρωσε και τώρα πια βλέπεις μόνο κάτι γέρους.

Πάντως, την τελευταία φορά που πήγα, είχε ακόμα παιδιά που έπαιζαν τα μεσημέρια στα ερημωμένα σοκάκια του χωριού, κάτω από τον καυτό ήλιο. Ένα τέτοιο μεσημέρι ήταν που άκουσα ένα παιδάκι να τσακώνεται με ένα άλλο και να του λέει με θυμό 'Είσαι ένας Σαλαμπαμπίσης!'.


Κοκάλωσα. Προς στιγμή νόμιζα ότι παράκουσα, αλλά είχα κάνει λάθος, γιατί το άλλο παιδάκι γύρισε στο πρώτο και οργισμένο είπε, ‘Ποιον είπες Σαλαμπαμπίση? Εμένα?’.


‘Ναι, εσένα!’, απάντησε και αμέσως έβαλε τα χέρια μπροστά στο πρόσωπό του για να αμυνθεί από την ξαφνική επίθεση του δεύτερου παιδιού.


Είχα μείνει αποσβολωμένος να κοιτάω την ξαφνική έκρηξη βίας που λάμβανε χώρα μπρος στα μάτια μου. Ποίος ήταν αυτός ο Σαλαμπαμπίσης, που και μόνο το άκουσμα του μετέτρεπε τα παιδιά του χωριού σε φονικές μηχανές βίας και τρόμου. Ακόμα και εγώ ανατρίχιασα όταν άκουσα το όνομα αυτό. Μου θύμισε μια ιστορία του Χάουρντ Φιλιπς Λάβκραφτ που μίλαγε για την επιστροφή του καταραμένου Σαρδανάπαλου. Ήμουν μικρός τότε, αλλά είχα αντίληψη του μεγέθους της φρίκης που περιέγραφε ο Λαβκραφτ, και να που τώρα την συναντούσα μπροστά μου. Κρύος ιδρώτας με έλουσε. Η σκηνή που εξελισσόταν μπροστά μου ήταν φρικιαστική. Το γεγονός ότι ήταν μέρα μεσημέρι, με τα τζιτζίκια να τιτιβίζουν κάτω από τον ήλιο έκανε το περιστατικό πιο τρομακτικό. Η φρίκη και ο τρόμος κάλλιστα θα μπορούσαν να είχαν κρυφτεί υπό το ύπουλο πέπλο της νύχτας, και την ημέρα θα λέγαμε πως όλα φαίνονται τρομακτικά από την έλλειψη του φωτός. Αλλά τώρα που ήταν μέρα, πια θα ήταν η δικαιολογία μας?


Εξακολουθούσα να κοιτάω τα παιδιά να κυλιόνται στο χώμα, να φτύνουν και να χτυπιούνται, να πετάνε χώματα στα πρόσωπα τους. Αλλά λένε πως αν κοιτάξεις την άβυσσο κατάματα, σε κοιτάει και αυτή. Τα παιδάκια, και δεν ξέρω αν μου επιτρέπεται να ονομάσω τα κτήνη αυτά ‘παιδάκια’, σταμάτησαν να χτυπιούνται τόσο ξαφνικά όσο είχαν αρχίσει, και σαν να είχαν συνεννοηθεί με τηλεπαθητικά κύματα σκέψεις γύρισαν να με κοιτάξουν.


Το έβαλα στα πόδια, χωρίς ποτέ μου να κοιτάξω πίσω. Μπήκα στο σπίτι του παππού, και έβαλα την πλάτη μου κόντρα πίσω από την πόρτα. Αφού βεβαιώθηκα ότι δεν με είχαν ακολουθήσει πήγα το δωμάτιο μου και δεν βγήκα μέχρι το επόμενο πρωί.


Ο Σαλαμπαμπίσης όμως κατάφερε και τρύπωσε στα όνειρα μου. Ήταν ένα ψηλό, ανθρωπόμορφο πλάσμα, φορούσε μαύρο κουστούμι και καπελάκι, και είχε υπερβολικά μακριά χέρια και πόδια. Και πάντα ήταν καλυμμένο στην σκιά. Στεκόταν πότε στην άκρη του δρόμου, πότε σε μια γωνία, πότε πίσω από ένα δέντρο και με κοίταγε χωρίς να μιλάει ή να κουνιέται. Αλλά ήξερα ότι όπου και να πήγαινε, δεν θα κατάφερνα να ξεφύγω από το βλέμμα του.


Το πρωί που ξύπνησα, στην τραπεζαρία ήταν ο παππούς μου μαζί με τον παπά του χωρίου. Οι παπάδες πάντα με τρόμαζαν με τα μακριά μαύρα ρούχα τους, τα γένια, το παράξενο μαύρο καπέλο και τις χοντρές κοιλιές τους, αλλά εκείνη την ημέρα η παρουσία του παπά με χαροποίησε ιδιαιτέρως. Για ένα πράγμα ήμουν σίγουρος. Όσο τρομακτικοί και να ήταν οι παπάδες, ο Σαλαμπαμπίσης ήταν τρομακτικότερος. Και οι παπάδες σίγουρα ήταν οι ορκισμένοι αντίπαλοι του, όπως ήταν αντίπαλοι και με τον Σαρδανάπαλο.

Οι ελπίδες μου όμως εξανεμίστηκαν, όταν μου απάντησαν ότι δεν ήξεραν ποίος ήταν ο ‘Σαλαμπαμπίσης’ και ότι τον άκουγαν πρώτη φορά. Πόσο ισχυρός πρέπει να ήταν ο Σαλαμπαμπίσης, σκέφτηκα, για να έχει καταφέρει να κρατήσει την ύπαρξη του κρυφή ακόμα και από την εκκλησία, που τα βλέπει όλα?


Μάζεψα το θάρρος μου και αποφάσισα να επισκεφτώ το καφενείο του χωριού. Θεωρούσα αδύνατο να μην ξέρει κανείς τι είναι αυτό το ον και πως μπορώ να το καταπολεμήσω. Στα μέσα του δρόμου όμως συνάντησα τους γόνους, τους σπόρους του Σαλαμπαμπίση, τα δύο κολασμένα παιδάκια από χτες.  είχαν λύσει τις διαφορές τους, ή ήταν υπό την επιρροή του Σαλαμπαμπίση, γιατί ήταν συμφιλιωμένα. Όταν με είδαν άρχισαν να τρέχουν προς το μέρος μου. Άρχισα να τρέχω και εγώ, προσπαθώντας να προσθέσω όσο το δυνατόν περισσότερα χιλιόμετρα στην απόσταση μου από αυτούς. Σε μια στροφή μάλιστα παραλίγο να συγκρουστώ με ένα άλλο παιδάκι, γιο ενός ντόπιου που είχε φύγει για την Αμερική από μικρή ηλικία και εκεί έκανε μεγάλη περιουσία. Κάθε καλοκαίρι ερχόταν με τα παιδιά του, τα λέγαμε ‘αμερικανάκια’ στο χωριό για διακοπές.


‘Γουάτ δη φακ ρε καραγκιόζ’?’, μου φώναξε. Συνήθιζε να μπλέκει τα αμερικάνικα με τα ελληνικά, και αρκετά παιδάκια τον μιμούνταν χωρίς να ξέρουν τι σημαίνουν οι ‘ξενες’ λέξεις που χρησιμοποιούσαν. Αλλά δεν σταμάτησα να ζητήσω συγνώμη.


‘Τρέχα Τζόννυ να σωθείς!’, του φώναξα. Αλλά αντί να με ακολουθήσει προς την σωτηρία, έμεινε πίσω και με κοίταγε που χανόμουν στον ορίζοντα.


Από την στροφή που είχα περάσει, εμφανίστηκαν και τα άλλα δύο δαιμονισμένα παιδάκια. Όπως και εγώ, ούτε και αυτά είχαν δει το Τζόννυ. Αλλά αυτά δεν κατάφεραν να τον αποφύγουν και όλοι μαζί σωριάστηκαν στο έδαφος.


‘Σαν οφ εη μπιτς!’, βλαστήμισε ο Τζόννης. Η αντίδραση των παιδιών ήταν χαρακτηριστική και ταυτόχρονα τα λόγια του Τζόννυ έλυσαν το μυστήριο της ταυτότητας του Σαλαμπαμπίση και της προέλευσής του.


‘Ποιον είπες Σαλαμπαμπίση ρε?’, είπε το ένα ενώ το δεύτερο έλεγε με αηδία και μίσος ‘Ρε, δεν σου έχω πει να μην με λες ‘Σαλαμπαμπίση? Εσύ είσαι ο Σαλαμπαμπίσης, γκαντέμη!’.

Λίγο φαϊ πριν το πόκερ

Ελικοπτεράκι

Ελικοπτεράκι ονομάζεται μια διαδεδομένη τεχνική δαχτυλογράφησης στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στις δημόσιες υπηρεσίες. Έχει τόσο σχέση με το ‘τυφλό σύστημα’ δαχτυλογράφησης όσο έχει η μέρα με την νύχτα, η ύλη με την αντί-ύλη, η γάτα με τον σκύλο, και η κόκα με την κόλα.

Η δακτυλογράφηση σύμφωνα με την τεχνική ‘Ελικοπτεράκι’ γίνεται αυστηρά με ένα δάχτυλο, τον δείκτη. Το δάχτυλο συνήθως αιωρείται πάνω από το πληκτρολόγιο για ένα χρονικό διάστημα 10 ως 15 δευτερόλεπτων, πρώτου μειώσει το υψόμετρο και προσκρούσει στο πληκτρολόγιο. Αν το πλήκτρο που πρέπει να χτυπήσει είναι ένα από τα συλλεκτικά και σπάνια πλήκτρα (\`/.,][΄’;-= q,w z ) τότε ο χρόνος που αιωρείται το δάχτυλο πάνω από το πληκτρολόγιο αυξάνετε δραματικά. Όσο πιο προχωρημένη σε ηλικία είναι οι χρήστες του υπολογιστή, τόσο αυξάνει και ο αριθμός των πλήκτρων που θεωρούνται ‘συλλεκτικά τα οποία πολλές φορές φτάνουν στο σύνολο των πλήκτρων του πληκτρολογίου. Μερικές φορές ακόμα και το ίδιο το πληκτρολόγιο συγκαταλέγεται σε αυτήν την κατηγορία.

Η τεχνική έχει ονομαστεί Ελικοπτεράκι, επειδή το δάχτυλο που αιωρείται απειλητικά πάνω από το πληκτρολόγιο, διαγράφει κυκλικές τροχιές, όσο ο χρήστης αναζητά τις συντεταγμένες του κάθε πλήκτρου που πρέπει να πατήσει. Η κυκλική κίνηση του δαχτύλου θυμίζει τις περιστροφές των ελίκων του ελικοπτέρου, από το οποίο και παίρνει η τεχνική το όνομα της.

Μεγάλη δυσκολία στην χρήση της τεχνικής αυτής, συναντάται όταν ο χρήστης καλεστεί να εντοπίσει πλήκτρο το οποίο παράγει σύμβολο ή γράμμα με την βοήθεια άλλου πλήκτρου (συνήθως το SHIFT). Ο χρόνος εντοπισμού του πλήκτρου αυξάνετε δραματικά, ειδικά όταν ο χρήστης αντιληφθεί ότι πρέπει να χρησιμοποιήσει και το δεύτερο χέρι του.

Όταν ο χρήστης και δημόσιος υπάλληλος είναι ιδιαίτερα εκνευρισμένος, αντί του δείκτη, χρησιμοποιεί τον παραδείκτη, ως ένδειξη διαμαρτυρίας και δυσαρέσκειας.

Online αγορές

Εξέλιξη λοιπόν. Το μέλλον ήρθε χτες. Πού πάτε με τα μετρητά στα μαγαζιά? Από το σπίτι αγορές και παραλαβή στην πόρτα είναι η μόνη λύση στην κοροϊδία της ελληνικής αγοράς. Οι τιμές είναι εξωπραγματικές όταν τις συγκρίνω με ξένα μαγαζιά και αναρωτιέμαι γιατί αγοράζει κανείς από τα ελληνικά μαγαζιά. Ακόμα και το service τους είναι όχι για τα κλάματα, αλλά προσβολή για την υπόληψη των αγοραστών.

Προσωπικά, μεγάλο μέρος από τις αγορές που κάνω, τις διεκπεραιώνω πια μέσω διαδικτύου. Πρόσφατα μάλιστα παρήγγειλα από το hong-kong ένα περιφερειακό για τον υπολογιστή (το οποίο στην Ελλάδα το πούλαγαν στην διπλάσια τιμή). Ποτέ μου δεν έχω αντιμετωπίσει πρόβλημα, απεναντίας δεν χρειάζεται καν να κουνηθώ από την θέση μου γιατί οι παραγγελίες έρχονται συστημένες στο γραφείο. Τέρμα το άγχος με κίνηση, το παρκάρισμα και αν κυκλοφορώ στο κέντρο. Στην τελευταία παραγγελιά, όχι μόνο μου απάντησαν αμέσως ότι έστειλαν το προϊών, αλλά μου έστειλαν και φωτογραφία του δέματος με τα στοιχεία αποστολής (παραθέτω την φωτογραφία, ελαφρώς ‘shopped για να προστατέψω τα προσωπικά μου δεδομένα).

Για τους περίεργος και τεχνοκράτες, αυτό που παρήγγειλα είναι το slot1 flashcard Ez-Flash 3in1 που επιτρέπει να τρέχεις roms του Gameboy Advance στο Nintendo DS, με την προϋπόθεση ότι έχεις ήδη Slot2 flashcard.

Τιμές

Ελλάδα 29 ευρώ + 6.5 μεταφορικά = 35,5 ευρώ από Easy Technology το πιο φτηνό που βρήκα στην Ελλάδα.  

Hong-Kong 21 δολλάρια δηλαδή περίπου = 16 ευρώ με δωρεάν μεταφορικά από 0shippingzone

Και αν θέλετε πείτε μου ότι πρέπει να βοηθήσουμε τα Ελληνικά μαγαζιά για να σας πω για τις καραγκιοζιές του Γερμανού και του Παπασωτηρίου, που βάζουν εικονικές πρόσφερες στο site τους και όταν παραγγέλνεις σε παίρνουν τηλέφωνο και σου λένε ‘εξαντλήθηκε το απόθεμα’.Ο Γερμανός πέρσι είχε φάει πρόστιμο 90.000 ευρώ. Να δούμε τι θα γίνει φέτος με τον Παπασωτηρίου (δείτε διαμαρτυρία-καταγγελία με ΠΟΛΛΕΣ σελίδες μηνυμάτων)

Τεχνοφοβία

Όλοι πρέπει να έχετε έναν συνάδελφο που δηλώνει πολέμιος του Ιντερνετ.. Είναι αυτός που είχε κάποτε λογαριασμό στο Facebook αλλά το έκλεισε γιατί δεν θέλει να βλέπουν οι άλλοι τα προσωπικά του δεδομένα. Παρόλα αυτά, συνεχίζει να μπαίνει με το λογαριασμό της κοπέλας του ή της αδερφής του για να κουτσομπολεύει και να βλέπει τα updates των άλλων (όχι ότι έχω τίποτα εναντίων στο facebook κουτσομπολιό, αλλά τουλάχιστον δεν κρύβομαι πίσω από το δαχτυλάκι μου). Αυτός ο συνάδελφος συνήθως λέει ότι το Facebook είναι φακέλωμα, λες και τον υποχρέωσε κανείς να γράψει όλα τα προσωπικά του στοιχεία. Συνήθως απαντάω ότι τα ίδια έλεγαν και με τους τηλεφωνικούς καταλόγους παλιότερα, αλλά δεν πιάνει την ειρωνεία.

Συνήθως αυτοί οι συνάδελφοι πιστεύουν ότι επειδή μπήκαν στο internet (εννοούν άνοιξαν τον browser), έχουν μάθει τα πάντα για αυτό. Το παράδοξο είναι ότι ενώ από την μια το απεχθάνονται, από την άλλη, ότι μαλακία spam/chain mail λάβουν το θεωρούν αμέσως ευαγγέλιο και άρα αληθινό. Όπως τα email που λένε ότι τα αποσμητικά προκαλούν καρκίνο στο μαστό, ή ότι αν πάρεις ένα sms που λέει ότι αν πατήσεις #34 θα σου κλέψουν τον λογαριασμό της τράπεζας. Είναι από αυτούς που πίστευαν ότι τρια (μερικές φορές πέντε) τεράστια διαστημόπλοια κατευθύνονται στην γη, με καθόλου φιλικές διαθέσεις (sic).

Eίναι αυτός που ακόμα αγοράζει DVD από μαύρους, CD από δισκάδικα, βιβλία από βιβλιοπωλεία, δεν χρησιμοποιεί την πιστωτική του κάρτα στο internet γιατί δεν είναι ασφαλείς οι συναλλαγές (αλλά δεν τον πειράζει να δίνει τον αριθμό της κάρτας του από το τηλέφωνο), και αγοράζει ακόμα έντυπες εφημερίδες. 

Λένε, 'Όλοι την ώρα είναι στα σπίτια τους και δεν βγαίνουν', λέει, και κατηγορεί για αυτό το ιντερνετ. Τα ίδια δεν έλεγαν και για την τηλεόραση το 1980? Ή λένε το άλλο, 'με το internet έχει χαθεί η προσωπική ομιλία, τώρα όλη μιλάνε με email ή με chat', αλλά το ίδιο δεν έλεγαν και για το τηλέφωνο? Έχω καταλήξει ότι απλά θέλουν να γκρινιάζουν για κάτι. Συνήθως πιστεύουν ότι αν πας κόντρα στο mainstream, είσαι πιο μάγκας, όπως παλιά οι μεταλλάδες που όχι μόνο έκραζαν την mainstream μουσική, αλλά αν κάποιο συγκρότημα τους έκανε επιτυχία (πχ Metallica), άρχιζαν να τους κράζουν και αυτούς ως ξεπουλημένους.

 

Ο τεχνοφοβικός συνάδελφος όμως, χτες έκανε την υπέρβαση και ξεστόμισε το παρακάτω. 

‘Δίνω στο ιντερνετ ένα μήνα ζωής ακόμα’. 

Ύστερα από μαζική καταγραυγή και αγανάκτηση από τους συναδέλφους αναγκάστηκε να αναθεωρήσει. ‘Εντάξει, ένα χρόνο τότε’, αποκρίθηκε.

Πουστιά. Σε ένα χρόνο είναι το 2012, δεν θα μπορέσουμε ποτε να αποδείξουμε αν θα έχει δίκιο ή όχι γιατί θα μας προλάβουν οι Μάγια.

Μα (Π)ΟΤΕ όμως....

By guest blogger,

Δευτέρα πρωί, στην δουλε(ί)α, με όσο το δυνατόν περισσότερο να έχεις προσπαθήσει τον εαυτό σου ότι δεν “είναι και τόσο άσχημα, θα περάσει”, και χτυπάει το εσωτερικό σου τηλέφωνο – η γυναίκα – και σκέφτεσαι “τι μπορεί να πάει χειρότερα σήμερα”, και σου ανακοινώνει…

“Γιώργοοοοοοοοοοο, δεν έχουμε Ιντερνετ….” Αναλογιστείτε για λίγο το βάρος αυτής της δήλωσης…

Ξεκινάμε τα κλασικά, βγάλε από το ρεύμα το router, κάνε το ένα, κάνε το άλλο … αλλά τίποτα. Δεν λέει να συγχρονίσει το DSL με τίποτα. “Και τι θα κάνω εγώ τώρα, -μου λέει- πως θα ακούσουμε παιδικά τραγουδάκια από το youtube για να ηρεμήσει το μωρό, πως θα μαλακιστώ εγώ όσο το παιδί κοιμάται?”

Και αφού είχα βάλει ήδη στο πίσω μέρος του μυαλού μου τους βαρύγδουπους προβληματισμούς της γυναίκας μου, όπως ήταν φυσιολογικό άρχισα να σκέφτομαι τι θα κάνω σήμερα το βράδυ ΕΓΩ όταν γυρίσω σπίτι? Κρύος ιδρώτας, ταχυπαλμία, η κρίση πανικού ήταν κοντά… ηρέμησε λέω, θα την βρεις την άκρη.

Όταν έφτασα σπίτι λοιπόν, ξεπέρασα τα τυπικά με συνοπτικές διαδικασίες (γυναίκα είσαι καλά? Το παιδί έφαγε? Κοιμήθηκε? Όλα οκ… καλώς) και κλείνομαι στο γραφείο μου για να αντιμετωπίσω το θηρίο.

Το λαμπάκι αναβόσβηνε, αλλά δεν σταμάταγε, προσπαθούσε ανελλιπώς να συγχρονιστεί… χιλιάδες ιδέες-combinations πέρασαν από το μυαλό μου ως προς το τι μπορεί να φταίει. Ας ξεκινήσω με τα βασικά λέω… για να μην μακρηγορώ, δεν είμαι άσχετος με τον χώρο, ξέρω και μπορώ να εντοπίσω το πρόβλημα μετά από σχετική διερεύνηση, αφού εξάντλησα όλες τις πιθανότητες ότι δεν είναι δικό μου λάθος, αποφάσισα ότι πρέπει να ειδοποιήσω τον μέγα το όνομα σου ΟΤΕ.

Η πρώτη κυριούλα που βγήκε στο τηλέφωνο, μου είπε να τσεκάρω τα φιλτράκια, να απομονώσω την γραμμή και να συνδέσω μόνο το router επάνω. Προσπάθησα ευγενικά να της εξηγήσω ότι μιλάει σε άνθρωπο του χώρου, να αφήσει την checklist που έχει μπροστά της και απλά να ανοίξει το πρόγραμμα να μου πει τι βλέπει, αν συνδέομαι σε αυτούς τι νούμερα attenuation, SNR κλπ τις δίνει για να εντοπίσω το πρόβλημα.

Με τα πολλά το έκανε, και μου λέει “ΚΥΡΙΕ, η ταχύτητα που λαμβάνεται από εμάς φαίνεται ένα ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΟ νούμερο!!!!!!” -με φοβερή έκπληξη-… είμαι προύχος της απαντάω, και μου δίνει παραπάνω ο ΟΤΕ εμένα, μετά την ειρωνεία μου, της εξήγησα ότι τα βλέπει σε bits στο πρόγραμμα της για αυτό και της κάνει εντύπωση.

Αφού λοιπόν πήρα ότι ήθελα από αυτήν και είδα ότι είναι οκ τα νούμερα που ήθελα, ευγενικά –πάντα- της το έκλεισα στα μούτρα.

Μετά πήρα στις βλάβες, 2^ο φρούτο στο τηλέφωνο, για κάντε ένα reboot μου λέει στο router, θα το κάνω του λέω, αφού εσύ μου κάνεις ένα reset την γραμμή… αφού συμφωνήσαμε και μου έκανε reset την γραμμή, ευγενικά του το έκλεισα στα μούτρα, πριν κάνω reset to router – mouahahaha - .

Καλά πάμε λέω, πρέπει να μιλήσω με το connxTV, εκεί θα είναι το πρόβλημα, το έχω εντοπίσει … τηλεφωνώ λοιπόν στις βλάβες του connxTV, όπου τους ενημερώνω για το πρόβλημα και μου απαντούν «Βεβαίως κύριε, θα δούμε το πρόβλημα σας κατά προτεραιότητα, μιας και οι πελάτες του connxTV απολαμβάνουν ξεχωριστές υπηρεσίες».

Αισθάνθηκα παιδί άλλου θεού! Μου είπε μάλιστα ότι το ποιο πιθανό είναι να έχει λυθεί το πρόβλημα την επόμενη ώρα! Δεν είναι δυνατόν λέω! Δεν είμαι στην Ελλάδα! - και τον πίστεψα ο μαλάκας, η επόμενη ώρα έχει γίνει επόμενη μέρα, η επόμενη μέρα έχει πλέον γίνει τις επόμενες 2 μέρες, ναι αλλά κάπως έτσι ηρέμησα και εγώ και προσγειώθηκα και πάλι στην πραγματικότητα, και λέω εδώ είμαστε , δεν άλλαξε, ούτε πρόκειται να αλλάξει ποτέ τίποτα.

Δεν λυπάμαι εμένα που ξέρω και 2 πράγματα και θα την βρω την άκρη αργά ή γρήγορα… λυπάμαι όμως τον συνάνθρωπο μου που δεν έχει ιδέα που πάει το καλώδιο του router και θα τους καλέσει να τους πει «πατάω να ανοίξει το ιντερνετ και δεν βλέπω τίποτα», και μετά από 2 -3-5-10 μέρες θα μιλάει ακόμα με την πρώτη κυριούλα που ανέφερα παραπάνω και θα τον καθοδηγεί να βγάλει και να αλλάξει όλα τα φιλτράκια σπίτι του, να ξεγυμνώσει όλα τα καλώδια και να βάλει καινούρια, να αγοράσει καινούριο router τηλέφωνα κλπ., και άμα δεν τα λύσει με όλα αυτά μήπως να αλλάξει και σπίτι να πάει να μείνει σε κανά DSLAM ποιο κοντά – και αφού τα κάνει όλα αυτά, θα πάρει στον "εμπειρία" από τις βλάβες που θα τον παραπέμψει να κάνει reboot το router, το PC του, το μυαλό του, την ζωή του προκειμένου να παίξει, και άμα δεν πιάσει και αυτό – θα τον παραπέμψουν στα "γατόνια" τους τεχνικούς, που θα έρθουν σπίτι του και μετά από 3 ώρες διερεύνησης (καυλάντισμα, καφές, τσιγάρο, διάλειμμα για φαΐ, ) θα του ανακοινώσουν ότι έχει πρόβλημα στην εσωτερική καλωδίωση και θα πρέπει να καλέσει ηλεκτρολόγο για να του αλλάξει όλα τα καλώδια, ή άμα επιθυμεί να επέμβουν αυτοί «μαγικά» και να του το φτιάξουν με 20 ευρώ και ένα φραπέ.

Γιατί ρε σάπιοι δεν λέτε από το 1^ο τηλεφώνημα «κύριε, δώστε στον τεχνικό μας 20 ευρώ κατά την επίσκεψη που θα γίνει αύριο, και θα λυθεί το πρόβλημα σας.»

ΧΑΜΟΥΡΕΣ!!!!